Stanisław Skalski urodził się w 1915 roku. Od najmłodszych lat marzył o lataniu. Mając 16 lat zaczął od prac porządkowych w hangarze Aeroklubu warszawskiego. Następnie odbył szkolenie szybowcowe w Polichnie, w istniejącej na tym terenie w latach 1932-1950 szkole szybowcowej. W miejscu, gdzie znajdował się pas startowy dla szybowców, na zboczu góry Żebrowica, znajduje się obecnie Pomnik Lotników.

W 1935 roku Stanisław Skalski wstąpił do słynnej „Szkoły Orląt”, czyli Szkoły Podchorążych w Dęblinie. Po promocji w 1938 roku, w stopniu podporucznika pilota został skierowany do 4 Pułku Lotniczego w Toruniu. Już 1 września 1939 roku zestrzelił pierwszy niemiecki samolot nad Polską. Wylądował obok zestrzelonej maszyny i opatrzył rany wziętych do niewoli pilotów. Po klęsce Polski przedostał się do Wielkiej Brytanii. Stał się jednym z najsłynniejszych pilotów myśliwców II wojny światowej. Walczył nad Wielką Brytanią, Sycylią, Włochami, Normandią i w Afryce Północnej – gdzie z powodu jego niezwykłych wyczynów Dywizjon 145, w którym służył, nazwano „Cyrkiem Skalskiego”.

W sumie wykonał 321 lotów bojowych, w czasie których zestrzelił na pewno 21 samolotów niemieckich, a 4 uszkodził. Tylko w czasie Bitwy o Anglię sam był dwukrotnie zestrzelony, skakał na spadochronie z płonącego samolotu, ulegając ciężkim poparzeniom. Uciekł ze szpitala stawiając się z powrotem do służby. Pełnił obowiązki dowódcy eskadry i dywizjonu – był pierwszym Polakiem, któremu powierzono dowództwo angielskiego dywizjonu. Po rozwiązaniu Polskich Sił Zbrojnych na zachodzie, w 1947 roku powrócił do ojczyzny i objął obowiązki inspektora techniki pilotażu w Dowództwie Wojsk Lotniczych w Warszawie. Po roku, w ramach stalinowskiego terroru, został aresztowany i skazany na karę śmierci po zarzutem szpiegostwa. Wyrok zamieniono na dożywotnie więzienie. W 1956 roku, na fali gomułkowskiej „odwilży”, został uwolniony i zrehabilitowany. Powrócił do służby wojskowej. Odsunięto go jednak na boczny tor, do Zarządu Głównego Aeroklubu PRL, gdzie pełnił funkcję sekretarza generalnego, a następnie prezesa. Generał Jaruzelski awansował Stanisława Skalskiego do stopnia generała brygady.

Generał Stanisław Skalski otrzymał wiele odznaczeń:

·         Krzyż Virtuti Militari IV i V klasy;

·         Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;

·         Czterokrotnie został odznaczony Krzyżem Walecznych;

·         Trzykrotnie otrzymał angielski Krzyż DFC (tylko 9 polotów otrzymało ten krzyż trzykrotnie, Stanisław Skalski był jedynym nie – Anglikiem w tym gronie).

Stanisław Skalski jest autorem książki „Czarne krzyże nad Polską”. 27 września był honorowym gościem w trakcie odsłonięcia Pomnika Lotników na zboczu góry Żebrowicy, w miejscu, gdzie w latach 1932-1950 znajdował się pas startowy Szkoły szybowcowej w Polichnie, w której Stanisław Skalski zdobywał pierwsze szlify lotnicze.

W Szkole Podstawowej w Polichnie znajduje się wiele eksponatów związanych z istniejącą na terenie Polichna szkołą szybowcową. Przygotowano wystawę upamiętniającą historię lotnictwa w regionie, a także tablice informujące o gen. Stanisławie Skalskim – jednym z najsłynniejszych pilotów II wojny światowej.