PRZYWÓZ

8.00. – pierwszy przystanek na Gościńcu
8.15. – pierwszy przystanek na Miedziance

ODWÓZ

Odwóz po zakończeniu egzaminu; najpierw w kierunku Miedzianki.

Więcej na stronie:

https://www.checiny.pl/asp/pl_start.asp?typ=13&menu=169&dzialy=169&akcja=artykul&artykul=17109

Uczniowie klasy III Maria Stefańczyk, Zuzanna Sowa, Martyna Wziątek oraz Karol Kasprzyk, w ramach projektu „Historia i tożsamość – polskie symbole narodowe”, wzięli udział w konkursie plastycznym „Biel i czerwień – kolory pełne inspiracji”. 

Organizatorem konkursu jest Kuratorium Oświaty w Kielcach oraz ŚCDN.

W jaki sposób dbać o bezpieczeństwo na wsi? Jak uniknąć wypadków w czasie wakacji? Tego wszystkiego mogliśmy się nauczyć na zajęciach zorganizowanych prze kielecki oddział Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Dzieci młodsze w czasie przedstawienia teatralnego „KRUSIKOWO”,  a starsi uczniowie w czasie gry terenowej.

Drodzy Uczniowie,

lubimy obchodzić różne święta, są one okazją do składania życzeń, otrzymywania prezentów, spędzania czasu z osobami, które lubicie. Szczególnie popularnym zwyczajem w Polsce (z wyjątkiem Górnego Śląska i Kaszub gdzie świętuje się urodziny) są imieniny, czyli inaczej Dzień Patrona, który wywodzi się z tradycji chrześcijańskiej. Nasz kraj jest jednym z nielicznych, w których obchodzi się imieniny. W dawnych czasach w krajach katolickich nie obchodzono dnia urodzin, gdyż świętowanie rocznicy narodzin wywodziło się z tradycji rzymskiej, czyli pogańskiej.

Początkowo imiona (później także nazwiska) służyły do rozpoznawania osób. Chrześcijanie uważali, że imiona posiadają szczególną moc. Nasi przodkowie wierzyli, że za pomocą imion można wpływać na ludzki los. Dlatego kiedy dziecko przychodziło na świat nadawano mu imię, które miało wyrażać także życzenia rodziców, aby dziecko wyróżniało się określonymi cechami charakteru. Magiczna moc imion sprawiała, iż Dzień Patrona był świętem ważnym i obchodzono go wyjątkowo uroczyście.

Słowiańscy rodzice wyrażając życzenie by dziecko „stało się sławnym” od XIII wieku nadawali potomkowi imię Stanisław. Początkowo w formie łacińskiej Stanislaus, Stanisław od średniowiecza należał do najbardziej popularnych imion męskich. Szczególnie przyczyniło się do tego spisywanie dziejów osób uznanych za święte. W tym wypadku byli to dwaj święci: Stanisław biskup-męczennik i Stanisław Kostka. Święty Stanisław Szczepanowski jest głównym patronem całej Polski. W Polsce dzień św. Stanisława, biskupa i męczennika jest dniem patronalnym i przypada ósmego maja. W tym dniu corocznie w Krakowie odbywa się uroczysta procesja ku czci Świętego – z katedry wawelskiej na Skałkę (kościoła, w którym zginął śmiercią męczeńską). Jest to okazja do wielkiej wspólnotowej modlitwy za Polskę i Kościół, za rodaków w kraju i za granicą.

Współcześnie przy wyborze imienia dla dziecka rodzice kierują się modą, filmami często nie zdając sobie sprawy, że dziwne imiona, nawet brzmiące „światowo” wyrządzają dziecku krzywdę na całe życie. W przeszłości, ale także współcześnie rodzice wybierają imię świętego, którego uznaje się za wzór do naśladowania, kierując się życiem osoby, która je nosiła. Taki patron miał szczególne znaczenie dla osób wierzących, że będzie prowadził ich przez życie i czuwał nad nimi w każdym momencie. Jego cechy przypisywano konkretnym imionom.

I tak Stanisław to „chwała państwa”, „stań się sławnym” – człowiek o rozległych horyzontach, samodzielny i zaradny, ale równocześnie niepokorny. Ma własne zdanie i niechętnie słucha innych. W dniu chrztu nikt nie przypuszczał, że właśnie takimi cechami będzie wyróżniał się przyszły sławny lotnik polski, Wasz Patron – Stanisław Skalski.

Jako dziecko miał dużo swobody i przyzwyczajony był do samodzielności. Żywy, ruchliwy, skłonny do zabaw Staś był rozpieszczany przez całą rodzinę, pobłażliwe traktowanie wynikało z jego wyglądu. Na zdjęciu z wczesnego dzieciństwa widać niewysoką, smukłą sylwetkę. Równo przycięta grzywka i jasne pukle otaczające główkę nadawały wygląd raczej delikatnie dziewczęcy, czym wywoływał zachwyt otoczenia. Jednak śmiałe spojrzenie i wyprostowana, zdecydowana postawa już wówczas ukazywała jego skłonność do przewodzenia. Był jedynakiem, wokół niego sami dorośli. Jako baczny obserwator, szybko nauczył się wyciągania wniosków z różnych sytuacji, w których się znalazł, potrafił formułować uwagi na ten temat. Miał własne zdanie, którego potrafił stanowczo bronić, był niezwykle ambitny. Szybko podejmowane decyzje, śmiała postawa sprawiły, iż stał się jednostką wybijającą się wśród otoczenia.

Swoboda rozwijała ciekawość świata, a zamiłowanie do przygód powodowało, iż na własnej skórze zbierał życiowe doświadczenia. Choć po latach z sentymentem wspominał jak wyciągano go z beczki pełnej deszczówki, czy jak lotem przez rów zakończyło się spotkanie z baranem. Matka napominała go –„nigdy baranków nie zaczepiaj, bo to dobre stworzenia”. Lektura książek przygodowych i podróżniczych pobudzała wyobraźnię, jako trzynastolatek marzył o przygodach i dalekich podróżach. Pod wpływem książek Karola May’a wraz z dwoma kolegami udał się w podróż do Ameryki, którą tak wspominał: „Daleko nie ujechaliśmy. W Tczewie zatrzymała nas policja i tak skończyły się mrzonki o Ameryce i przygodach z Indianami. Nie przypuszczałem wtedy, że czekają mnie w życiu tułaczki po wielu kontynentach i walki o wiele groźniejsze niż te z książek Karola May’a”. Kiedy ojciec przywiózł do domu sunię, wilczycę dla rodziny to był rodzinny klejnot. Gdy Zelda urodziła dwanaścioro szczeniąt zajmował się nimi Stach. Kształtowały się nowe doznania. Wrażliwość i umiłowanie piękna (krajobrazów, sztuki, przyrody) pozostały jemu do końca życia.

Nauka w szkole (powszechnej i gimnazjum) to wyjątkowy rozdział w życiu Skalskiego. Przebywanie wśród rówieśników temperowało żywiołowy charakter, rodziły się nowe doznania, nawiązywały nowe przyjaźnie, sympatie, kształtowały się postawy, często na całe życie. Od małego nabrał zamiłowania do czytania. Kiedy przynosił ojcu gazety, dokładnie je czytał. Tak było przez całe życie, dorosły Skalski miał pokaźną bibliotekę, a prasa nadal dostarczała mu bieżących wiadomości. W piątej klasie gimnazjum był redaktorem naczelnym pisemka Sztubak. Co miesiąc ukazywało się trzydzieści egzemplarzy. Skalski był dumny z tego pisania, gdyż Sztubaka czytali też starsi koledzy, z siódmej, ósmej klasy, a Irka Milerówna – ładna dziewczyna, córka naczelnika stacji – po każdym nowym numerze całowała redaktora w policzek.

W tym czasie Skalski wraz z rodzicami mieszkał w Dubnie (do 1945 roku miasto w Polsce, obecnie na Ukrainie) i do końca życia ogromnym sentymentem darzył miejsce swojej młodości, gdyby to było możliwe chętnie spędzałby tam czas. Przez Dubno płynie rzeka Ikwa. Właśnie nad Ikwą dokonał swego pierwszego bohaterskiego czynu. Jakiegoś świątecznego dnia w marcu Skalski wraz z kolegami spędzał czas nad rzeką. Dzień był upalny, ludzie spacerowali, pływali łódkami. Kiedy jedna z łódek wywróciła się nie wahał się ani chwili, zdjął tylko krawat, marynarkę, buty i skoczył na ratunek. Pływał bardzo dobrze. Najpierw uratował dziewczynę, później chłopaka. Oboje niedoszli topielcy okazali się Żydami. Odtąd miał ogromny szacunek u wszystkich Żydów w miasteczku.

Przez całe życie Stanisław Skalski zachował świetną formę fizyczną. Zawdzięczał to uprawianiu sportu. W czasach gimnazjalnych jego ulubionym sportem była piłka nożna. Prócz tego jeździł na rowerze, na nartach i łyżwach, grał w tenisa, koszykówkę, pływał. Po zajęciach w szkole wracał do domu, zjadał obiad, a popołudnia były czasem na sport. Dopiero wieczorem uczył się, najpierw przy lampie naftowej, później przy świetle elektrycznym. Dzień miał wypełniony po brzegi, czasu nie marnował. Nauka była dla niego ważna, brał też czynny udział w uroczystościach i przedstawieniach szkolnych. Do szkoły chodził z przyjemnością, nawet po latach z rozczuleniem wspominał swoich nauczycieli: „Mieliśmy wspaniałych polonistów. W ogóle wspaniały zespół był tych naszych nauczycieli, pod każdym względem, nie tylko wiedzy, nauki, ale i opieki, sympatii”.

Rodzice, nauczyciele, książki, sport kształtowały młodego człowieka. Interesował się wieloma dziedzinami – literaturą, historią, geografią, polityką i coraz silniej lotnictwem. Do końca życia posługiwał się piękną polszczyzną, zawsze był niezwykle aktywny, a przede wszystkim doświadczenia swojego długiego życia, kiedy tylko miał okazję, przekazywał młodym, którzy dopiero odkrywają co jest dla nich ważne, kim chcą być. Każdy dorastając decyduje o swojej ścieżce życia, o swoich wyborach. W tych decyzjach pomagają ważne osoby, które poznaliśmy. Obserwując je, rozmawiając z nimi dzieci uczą się życia. Spotkania z mistrzami w różnych dziedzinach powodują, iż młodzi ludzie uczą się od nich życia, na którym mogą się wzorować, tworzyć własny świat.

Takim wzorem osobowym, autorytetem pobudzającym do szlachetnego działania jest Patron Szkoły, postać – symbol obdarzona wartościami. Dla Stanisława Skalskiego, w każdym momencie jego życia, najważniejszą wartością była jego ukochana Ojczyzna – Polska. Wychowany w wielkim szacunku, podobnie jak jego rówieśnicy, do symboli narodowych. Godło, barwy narodowe, hymn, sztandar – pod tymi symbolami jednoczyli się nasi przodkowie, pomagały przetrwać najcięższe chwile w dziejach naszego narodu. Dla polskich pilotów walczących w czasie II wojny światowej tak ważnym symbolem była też biało-czerwona szachownica malowana na ich samolotach – widoczny znak przynależności do państwa polskiego, choć Polska okupowana była przez Niemców i Rosjan.

Znakiem, który od początków naszych dziejów stanowi symbol jedności, wierności i honoru jest sztandar. Wywodzi się z chorągwi wojskowej, która była najdroższą relikwią i otaczana największą czcią. W czasie walki chorągiew zawsze była rozwinięta i otoczona najświetniejszymi żołnierzami będącymi jej obrońcami. Współcześnie sztandar jest symbolem najważniejszych wartości dla żołnierzy polskich, symbolem wierności, honoru i męstwa, otoczony szacunkiem i miłością. Sztandary są poświęcane, składa się na nie przysięgę, dla żołnierzy są symbolem Ojczyzny, ale i ich względem niej obowiązków.

Ważnym symbolem dla szkoły jest sztandar, znakiem rozpoznawczym przynależności do rodziny szkolnej. Posiadanie sztandaru wyróżnia Waszą szkołę spośród innych, nadaje szczególny, wyjątkowy charakter uroczystościom z jego udziałem, wymaga powagi, właściwych postaw w jego poszanowaniu. Sztandarem opiekuje się poczet sztandarowy, trzy osoby wybrane spośród uczniów wyróżniających się w nauce i zachowaniu. Sztandar zobowiązuje wszystkich do solidnej nauki, wzorowego zachowania, jednoczy do rzetelnej pracy dla Ojczyzny. Poprzez szacunek dla sztandaru wyraża się też wyjątkowy szacunek dla Patrona.

Stanisław Skalski oddawał honory wielu sztandarom, jednak kiedy chodził do szkoły w najśmielszych oczekiwaniach nie przypuszczał, iż sam stanie się symbolem, a wartości, którym był wierny przez całe życie wyróżnią go w tak wyjątkowy sposób. Stanisław Skalski Wasz Patron – człowiek prawy, honorowy, szczery i zawsze oddany Polsce, zawsze wierny sobie i swoim ideałom pragnąłby być dla Was postacią trafiającą do uczniowskich umysłów i serc. Nie postacią daleką i nieznaną, postacią z apeli i akademii czczoną tylko obowiązkowo i przy okazji różnych rocznic, kojarzoną z nudnym wkuwaniem życiorysu.

Pragnę Was przekonać, iż Patron może być kimś bliskim, jego co prawda już nie ma z nami, ale można sprawić, by po Waszej szkole krążył dobry duch Stanisława Skalskiego, który codziennie zaraża uczniów pomysłami, motywuje do nauki i pracy, obdarowuje talentami, czuwa nad wyjątkowym klimatem panującym w szkole, gromadzi w jednym miejscu i o jednej porze przyjaciół – uczniów, nauczycieli, rodziców, osoby wam życzliwe. Proponuję, by dzień ósmego maja, Dzień Patrona – Stanisława Skalskiego stał się wyjątkowym świętem Waszej szkoły, wyjątkowym dniem dla całej społeczności szkolnej. W tym dniu nie akademie, ale przedstawienie talentów uczniów w różnych dziedzin, zawody sportowe, a na zakończenie dnia mecz piłki nożnej uczniowie kontra nauczyciele.

Wielu z Was gra na różnych instrumentach. Może warto dzień urodzin Patrona, 27 listopada uczcić koncertem przez Was przygotowanym? Dzień Patrona i dzień jego urodzin mogłyby na stałe wejść do kalendarza uroczystości szkolnych i odbywać się co roku. Może pomyślicie o hymnie Waszej szkoły? Stanisław Skalski może inspirować każdego z nas, być z nami na co dzień.

Wielu z Was na pewno poznało już trochę życiorys Bohatera, mam propozycję, by chętni uczniowie przygotowali pracę pt. „Tego możemy nauczyć się od naszego Patrona. Dlaczego uważam, że wybrane wartości reprezentowane przez Stanisława Skalskiego są ponadczasowe?”. Prace proszę składać do końca maja, do pana dyrektora Tomasza Żelichowskiego.

Życząc twórczego działania serdecznie Was pozdrawiam

                                                                                                     Katarzyna Ochabska

                                                                                                     biograf gen. bryg. pilota Stanisława Skalskiego

Wszystkie zdjęcia z archiwum Katarzyny Ochabskiej

    26 i 27 kwietnia 2022 r. w Wojewódzkim Domu Kultury w Kielcach odbył się dwudniowy Świętokrzyski Przegląd Teatrów Szkolnych. 
Przegląd odbywał się w ramach projektu „Teatr działa”, który jest realizowany przez Świętokrzyskie Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Kielcach. 
W projekcie biorą udział nauczyciele z województwa świętokrzyskiego oraz ich uczniowie ze szkolnych kół teatralnych. W konkursie wystąpiło 21 zespołów.
      Nasi uczniowie przygotowali spektakl „Kocury na tropie”. Jest to opowieść o kociej społeczności mieszkającej na śmietniku. Na scenie pojawia się plejada kocich charakterów, jest też kocia policja, która próbuje rozwiązać tajemnicę zniknięcia cennego kłębuszka.
Młodzi aktorzy świetnie wcielili się w swe postacie, „kocia” charakteryzacja, stroje i muzyka dopełniły całości. 
    Przedstawienie Koła Teatralnego „Sufler” zostało docenione przez jury konkursu, które przyznało nam II miejsce w Świętokrzyskim Przeglądzie Teatrów Szkolnych. Radość była ogromna, zwłaszcza że młodzi artyści byli mocno zaangażowani w tworzenie spektaklu, począwszy od scenariusza, a kończąc na wielu próbach w szkolnej scenerii.
Najważniejsze jednak jest to, że praca nad spektaklem sprawiła wszystkim aktorom wiele radości. Wspólnie spędzone chwile, zabawa słowem, niezwykłe pomysły, to doświadczenia dla naszych uczniów bezcenne.
Myślę, że magia teatru, pierwsze kroki na profesjonalnej scenie, i emocje towarzyszące dzieciom, zostaną  na długo w ich pamięci.

Dziękujemy za pomoc  Rodzicom i Nauczycielom zaangażowanym w nasz teatralny projekt.

Opiekun Szkolnego Koła Teatralnego „ Sufler” - Bożena Nowosielska 
oraz Uczniowie.

    21 kwietnia uczniowie klasy IV i V uczestniczyli w zajęciach „Lekcja w kinie”. Pokaz filmowy, zorganizowany przez Centrum Edukacji Filmowej, odbył się w kinie Moskwa w Kielcach, w ramach Ogólnopolskiego programu edukacji medialnej. Uczniowie obejrzeli film edukacyjny „Uwaga! Internet!”, opowiadający o zagrożeniach w sieci, wielu negatywnych zjawiskach, ale także o dobrych stronach korzystania z Internetu. 
Podsumowaniem „Lekcji w kinie” była projekcja filmu „Rocca zmienia świat”.
Opowieść o odważnej, pełnej optymizmu dziewczynce, bardzo przypadła do gustu młodym widzom. Udział w warsztatach był ciekawym doświadczeniem dla naszych uczniów, a wspólnie spędzony czas, jak zwykle, bezcenny.

22 kwietniaw naszej szkole odbył się „Dzień dobra”. Tego dnia uczniowie uczestniczyli w Festiwalu Dobrej Piosenki. Zaprezentowali swoje talenty muzyczne, wykonali utwory o tematyce związanej z pomaganiem, czynieniem dobra, byciem przyjacielem. W ramach tego wydarzenia zorganizowano również kiermasz. Uczniowie razem z rodzicami przygotowali wspaniałe smakołyki. Z ich sprzedaży zebrano 800 zł. Środki te zostały przekazane do Caritas Polska na rzecz uchodźców z Ukrainy.

Bardzo dziękuję wszystkim osobom zaangażowanym w to wydarzenie. To był naprawdę DOBRY DZIEŃ.

Opiekun SKC

W I Powiatowym Przeglądzie Pieśni Pasyjnej, Łopuszno 2022r wzięły udział dwie uczennice:

Julia Kasprzyk - uczennica klasy IV – zdobyła I miejsce  wykonują pieśń  "Na Golgotę On szedł". Wystąpiła w II kategorii solistów od 7 do 12 lat

II miejsce zajęła Maja Kasprzyk – uczennica oddziału przedszkolnego. Zaśpiewała utwór pt. ”Pewnej nocy łzy z oczu mych”

Celem przeglądu była popularyzacja muzyki nawiązującej do tradycji wielkopostnej. 

Organizatorzy konkursu: Starostwo Powiatowe w Kielcach, Wójt Gminy Łopuszno, GOK w Łopusznie, GOSW Łopuszno.

Gratulujemy i życzymy kolejnych sukcesów

Sukcesy wokalne  naszych uczniów

W I Powiatowym Przeglądzie Pieśni Pasyjnej, Łopuszno 2022r wzięły udział dwie uczennice:

Julia Kasprzyk - uczennica klasy IV – zdobyła I miejsce  wykonują pieśń  "Na Golgotę On szedł". Wystąpiła w II kategorii solistów od 7 do 12 lat

II miejsce zajęła Maja Kasprzyk – uczennica oddziału przedszkolnego. Zaśpiewała utwór pt. ”Pewnej nocy łzy z oczu mych”

Celem przeglądu była popularyzacja muzyki nawiązującej do tradycji wielkopostnej. 

Organizatorzy konkursu: Starostwo Powiatowe w Kielcach, Wójt Gminy Łopuszno, GOK w Łopusznie, GOSW Łopuszno.

Gratulujemy i życzymy kolejnych sukcesów

Nasza uczennica Zuzanna Maj reprezentowała szkołę w II edycji gminnego Konkursu „Drugie życie odpadów”. Na konkurs przygotowała Organizer na przybory szkolne Krówka  https://tiny.pl/9879k

Nasza szkoła bierze udział w ogólnopolskim wydarzeniu zorganizowanym przez Caritas pod nazwą DZIEŃ DOBRA.

W ramach tego wydarzenia, 22 kwietnia o godz. 10.45 odbędzie się Festiwal Dobrej Piosenki oraz kiermasz ciast.

Będzie prowadzona zbiórka na MIEJSCA, KTÓRE SĄ DOMEM. Wspieramy miejsca, które niosą bezpieczne i przyjazne schronienie dla naszych SIÓSTR I BRACI Z UKRAINY.

„DZIEŃ DOBRA” to huczne i radosne świętowanie NIEDZIELI BOŻEGO MIŁOSIERDZIA. To także święto patronalne CARITAS. W tym dniu ideę miłosierdzia zamieniamy na działanie na rzecz drugiego człowieka.

https://www.youtube.com/watch?v=LXwEBQiAXmw&t=38s

"Nienawiść jest łatwa. Miłość wymaga wysiłku i poświęcenia" Marek Edelman

Powstanie w getcie warszawskim.

Decyzja o losie 11 milionów europejskich Żydów zapadła w styczniu 1942 roku. W Wannsce naziści uchwalili ,,ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej”. Naród miał zostać wymordowany poprzez masowe egzekucje ,a częściowo w obozach zagłady. 19 kwietnia 1943 roku w getcie warszawskim rozpoczęło się powstanie. Żydzi nie walczyli o zwycięstwo, gdyż nie mieli na nie szans . Toczyli bój, aby -wedle słów jednego z przywódców Marka Edelmana- ,, wybrać sposób umierania”. Walki w getcie zakończyły się 16 maja ,kiedy to Niemcy wysadzili budynek synagogi na ul.Tłomackie. W powstaniu zginęło i zostało zamordowanych 12000 Żydów, a większość z 60 tysięcy została wywieziona do obozów koncentracyjnych. Powstańcy stali się symbolem oporu ludności żydowskiej wobec działań władz niemieckich. Nasza szkoła dla uczczenia tego wydarzenia wzięła udział w ,,Akcji Żonkile” organizowanej przez Muzeum Historii Żydów Polskich- Polin. Tematem przewodnim tegorocznej akcji jest miłość. Uczniowie w myśl hasła ,,Łączy nas pamięć” zasadzili żonkile, samodzielnie wykonali kwiaty, jak również obejrzeli film edukacyjny ,,Nie było żadnej nadziei”.

Oddział przedszkolny oraz klasa I

Godz. 8.50 – 9. 35 - Teren wokół szkoły

Opiekunowie: p. E. Nartowska, p. A. Ziętal, p. M. Habik, p. B. Sobietańska

Klasa II i III

Godz. 8.50- 10.30  – Las oraz droga za szkołą

Opiekunowie: p. J. Podsiadło, p. A. Januszek

Klasa IV

Godz. 8.00 – 9.35  - Droga w stronę Miedzianki, do końca miejscowości Polichno

Opiekun: p. B. Nowosielska

Klasa V

Godz. 8.50-10.30 – Teren placu zabaw oraz boiska sportowego

Opiekun: p. D. Jedlińska

Klasa VII

Godz. 8.50 – 10.30  -  Droga do miejscowości Zacisze oraz teren cmentarza wojskowego

Opiekun: p. J. Jawornik, p. M. Grzyb

Klasa VIII

Godz. 8.50  – 10.30  Droga w stronę miejscowości Gościniec oraz teren wokół Pomnika Lotników  

Opiekun: p. A. Stępień